Homeofarm – Bulk Biotech Lab Suppliers

Nanocząstki superparamagnetyczne stały się ważnym narzędziem w biomedycynie. Ich biokompatybilność, kontrolowany mały rozmiar i właściwości magnetyczne umożliwiają manipulację za pomocą zewnętrznego pola magnetycznego w różnych zastosowaniach diagnostycznych i terapeutycznych . Ostatnio indukowany magnetycznie ruch superparamagnetycznych nanocząstek został zbadany jako nowe źródło kontrastu w obrazowaniu.

W obrazowaniu magnetomotorycznym zewnętrzne, zmienne w czasie pole magnetyczne jest przykładane do poruszania oznaczonego magnetycznie obiektu, takiego jak oznaczone komórki lub tkanki. Kilka głównych metod obrazowania, takich jak ultrasonografia, obrazowanie fotoakustyczne, optyczna tomografia koherentna i laserowe śledzenie plamek, może wykorzystywać kontrast magnetomotoryczny do monitorowania zdarzeń biologicznych w mniejszej skali przy zwiększonym kontraście i czułości. W niniejszym artykule przeglądowym przedstawiono przegląd technik obrazowania magnetomotorycznego, w tym syntezę nanocząstek superparamagnetycznych, podstawowe zasady działania siły magnetomotorycznej i jej przydatności do wzbudzania znakowanej tkanki w ośrodku lepkosprężystym, aktualne możliwości metod obrazowania magnetomotorycznego, oraz omówienie wyzwań i perspektyw na przyszłość w dziedzinie obrazowania magnetomotorycznego.

Zrozumienie właściwości optycznych cząstek aerozolu pochłaniających światło w skali mikro ma ogromne znaczenie w sprostaniu kluczowym wyzwaniom chemii atmosferycznej i fizycznej.

• Na przykład absorpcja promieniowania słonecznego przez aerozole atmosferyczne stanowi jedną z największych niepewności w modelach klimatycznych. Co więcej, przyspieszenia reakcji w unikalnych środowiskach kropelek aerozolu nie można odtworzyć w roztworach masowych.
• Przyczyny zwiększenia szybkości reakcji pozostają kontrowersyjne, ale ultraczułe pomiary spektroskopowe ewoluujących właściwości optycznych aerozolu powinny dostarczyć nowych informacji. Demonstrujemy nowe podejście za pomocą spektroskopii pierścieniowej wnęki, która umożliwia pierwszą bezpośrednią spektroskopową ocenę ilościową stale ewoluujących przekrojów absorpcyjnych i rozpraszających dla pojedynczych, lewitujących cząstek w skali mikrometrowej, gdy zmienia się ich rozmiar i stężenie chromoforu.
• W przypadku dwuskładnikowych kropel składających się z nigrozyny i 1,2,6-heksanotriolu, bezprecedensowa czułość naszych pomiarów ujawnia ewoluujące rzeczywiste i urojone składniki współczynnika załamania spowodowane zmianami stężenia w miarę powolnego odparowywania 1,2,6-heksanotriolu.
• Zdolność do identyfikacji cząstek wirusa jest ważna dla zastosowań badawczych i klinicznych. Ze względu na granicę dyfrakcji optycznej konwencjonalne mikroskopy optyczne na ogół nie nadają się do wykrywania cząstek wirusa i wymagane są instrumenty o wyższej rozdzielczości, takie jak transmisyjna mikroskopia elektronowa (TEM) i skaningowa mikroskopia elektronowa (SEM).
• W niniejszym artykule proponujemy nową metodę identyfikacji cząstek wirusa opartą na polaryzacyjnym parametrycznym pośrednim obrazowaniu mikroskopowym (PIMI) oraz technikach głębokiego uczenia. Wprowadzając nagłą zmianę refrakcji na cząsteczce wirusa za pomocą sprzężonych z przeciwciałem nanocząstek złota (AuNP), można zwiększyć siłę sygnału rozpraszania fotonów.
• Po akwizycji obrazów PIMI zastosowano metodę głębokiego uczenia w celu zidentyfikowania rozróżniających cech i sklasyfikowania cząstek wirusa , przy użyciu obrazów z mikroskopu elektronowego (EM) jako podstawowej prawdy. Wyniki eksperymentalne potwierdzają, że cząsteczki złota wirusa mogą być identyfikowane na obrazach PIMI z wysokim poziomem ufności.

Rekonstrukcja wolumetryczna trójwymiarowego (3D) pola cząstek o wysokiej rozdzielczości i niskiej latencji to ambitne i wartościowe zadanie.

Jako kompaktowy i wysokoprzepustowy system obrazowania, holografia cyfrowa (DH) koduje informacje 3D dotyczące objętości cząstek w dwuwymiarowy (2D) wzór interferencyjny. W tej pracy proponujemy jednoetapową sieć (OSNet) do wolumetrycznej rekonstrukcji cząstek 3D. W szczególności, za pomocą pojedynczego procesu sprzężenia do przodu, OSNet może pobrać współrzędne 3D cząstek bezpośrednio z hologramów bez wysokiej wierności rekonstrukcji obrazu w każdym skrawku głębokości.

Wyniki oceny z danych syntetycznych i eksperymentalnych potwierdzają wykonalność i solidność naszej metody przy różnych stężeniach cząstek i poziomach hałasu pod względem szybkości wykrywania i dokładności pozycji , przy zwiększonej szybkości przetwarzania. Badane są również dodatkowe zastosowania śledzenia cząstek 3D, ułatwiające analizę dynamicznych przemieszczeń i ruchów mikroobiektów lub komórek. Można go dalej rozszerzyć na różne rodzaje problemów z obrazowaniem obliczeniowym o podobnych cechach.

Cząsteczki wirusopodobne rdzenia zapalenia wątroby typu B (HBc-VLP) są szeroko stosowane jako platformy nośne do prezentacji interesującego epitopu. System ekspresyjny Escherichia coli jest opłacalny i zapewnia wysoką wydajność rekombinowanego białka. Jednak główne wady obejmują trudności w uzyskaniu rozpuszczalnej ekspresji i tendencję do tworzenia ciałek inkluzyjnych.

Aby zwiększyć rozpuszczalność białek podczas ekspresji pochodzących z E. coli HBc-VLP niosących epitop EBNA1, zastosowano podejście statystyczne obejmujące frakcyjny projekt czynnikowy (FFD) i metodologię powierzchni odpowiedzi (RSM). Po raz pierwszy podejście to zastosowano do ilościowego określenia wpływu kluczowych parametrów w hodowli w kolbach do wytrząsania. Zoptymalizowano warunki ekspresji, w tym temperaturę po indukcji i szybkość wytrząsania oraz gęstość komórek podczas indukcji.

W oparciu o natywną elektroforezę w żelu agarozowym, zoptymalizowana wydajność komórkowa rozpuszczalnego białka wyniosła 210,5 mg ^-1  suchej masy komórkowej, a wydajność objętościowa wyniosła 272 mgL ^-1  pożywki hodowlanej. Wyniki podkreślają: 1) istotną interakcję między temperaturą po indukcji a prędkością wytrząsarki podczas produkcji; 2) podczas indukcji wymagany jest wystarczający poziom tlenu . Wywnioskowano, że to statystyczne podejście można praktycznie zastosować do optymalizacji ekspresji HBc-VLP w hodowli w wytrząsanych kolbach oraz do określenia kluczowych parametrów dla produkcji na dużą skalę.

Praca ta wykorzystuje cyfrową holografię do obrazowania w kolorze nieruchomych mikrocząstek.

Podejście to obejmuje interferometr Michelsona do mieszania światła odniesienia ze światłem o słabej intensywności wstecznie rozproszonym z rozkładu cząstek. Aby umożliwić kolorowe obrazy, używane są trzy długości fali, 430, 532 i 633 nm, jako podstawowe źródła światła. Jednocześnie rejestrowane są trzy oddzielne hologramy wstecznie rozproszone, po jednym dla każdej długości fali, które są rozwiązywane bez przenikania spektralnego przy użyciu czujnika pryzmatycznego z trzema matrycami CMOS.

Teoria dyfrakcji Fresnela służy do renderowania obrazów monochromatycznych z każdego hologramu. Obrazy są następnie łączone poprzez addytywne mieszanie kolorów z czerwonym, zielonym i niebieskim jako kolorami podstawowymi. Rezultatem jest kolorowy obraz podobny w wyglądzie do tego uzyskanego za pomocą konwencjonalnego mikroskopu w trybie epi-iluminacji w białym świetle.

Różnorodne kolorowe mikrokulki polietylenowe i niesferyczne cząsteczki kurzu demonstrują wykonalność tego podejścia i ilustrują efekt prostych metod tłumienia szumów plamkowych i balansu bieli. Na koniec stosowana jest analiza chromatyczności, która jest w stanie rozróżnić cząstki o różnych kolorach w sposób ilościowy i obiektywny.